woensdag 7 mei 2014

Juurd Eijsvoogel van de NRC 8

Let op wie de moderator is: Juurd Eijsvoogel van de NRC, het vlees geworden corrupte poldermodel, precies het tegenover gestelde van Glenn Greenwald. Voor meer over Eijsvoogel, zie: http://stanvanhoucke.blogspot.nl/search?q=juurd+eijsvoogel


The John Adams Institute is pleased to present:

Glenn Greenwald
No Place to Hide

Date: 20 May 2014
Time: 8pm
Location: Stadsschouwburg Amsterdam – Rabozaal, Leidseplein 26 Amsterdam

Journalist Glenn Greenwald broke the biggest news of 2013: in The Guardian he reported on the surveillance by the American National Security Agency brought to light by Edward Snowden’s leaked documents. His stories triggered a fierce debate about national security, the amount of big data governments gathers on citizens without their knowledge or consent and the concomitant privacy issues. He was one of the journalists at The Guardianand The Washington Post who were awarded the Pulitzer Prize for Public Service last month.
Greenwald’s new book No Place to Hide is appearing in the Dutch translation this week as De afluisterstaat, and in collaboration with Lebowski Publishers the John Adams Institute is hosting an evening with this controversial media figure. In his book, Greenwald, who now lives in Brazil, reveals fresh information on the NSA’s practices and recounts his experiences reporting on Snowden’s documents.
Join us for an exciting evening on the nature of news and the insatiable machinery of surveillance in America with the man whom tv-commentator Bill Moyers described as ‘the most important voice to have entered the political discourse in years’.

Moderator: Juurd Eijsvoogel
In cooperation with Lebowski publishers and Stadsschouwburg Amsterdam
Admission:  JAI members €17,- Non members €25,- Students €20,-


Een voorbeeldje van de mainstream werkwijze van Juurd Eijsvoogel. Deze opiniemaker schaamt zich nergens voor:

De Mainstream Pers 24



Vrijdag 20 september 2013 constateerde Juurd Eijsvoogel, volgens zijn twitter account ‘foreign affairs columnist’ van deNRC met verbazing dat ‘Nergens in Europa de NAVO zo populair [is] als in Nederland’ aldus ‘blijkt ieder jaar weer uit een internationale opiniepeling.’ De mainstream opiniemaker voegt hieraan toe dat het hier ‘een raadselachtig fenomeen’ betreft, die kennelijke verknochtheid aan het militaire bondgenootschap.’

Ik beschouw Eijsvoogel’s verbazing over dit in zijn ogen ‘raadselachtig fenomeen,’ hoogst opmerkelijk, to say the least. Om dit toe te lichten enkele feiten. Drie jaar geleden, in januari 2010, stelde hij in zijn krant onder de kop 'Het pijnlijke gebrek aan politieke oorlogservaring' naar aanleiding van het verschijnen van het vernietigende rapport van de Commissie Davids over de besluitvorming rond de deelname aan de illegale oorlog tegen Irak, het volgende:

hoe verwijtbaar is de onervarenheid van Balkenende, die in die woelige tijd opeens het op drift geraakte land moest regeren? Wij, de kiezers, dragen ook een deel van de verantwoordelijkheid – al worden we daar door de commissie-Davids niet op afgerekend...

Slachtoffertjes van wat Juurd Eijsvoogel 'een groot gebrek aan wat je politieke, intellectuele of doorleefde oorlogservaring' noemt.

Maar niet alleen een gebrek aan politieke en bestuurlijk ervaring brak Nederland op in de kwestie-Irak. Er was ook – overigens net als in de Amerikaanse politiek – een groot gebrek aan wat je politieke, intellectuele of doorleefde oorlogservaring kan noemen: het besef van wat een oorlog eigenlijk behelst en teweegbrengt, hoe onvoorspelbaar oorlogen zijn, hoe gruwelijk het kan misgaan en hoe beperkt de mogelijkheden zijn om met militaire middelen politieke doelen te bereiken.
Het rapport van de commissie-Davids gaat daar niet over, maar laat en passant wel het gemak zien waarmee, in de politiek en in het publieke debat, over oorlog werd gesproken. Dat velen geen idee hadden waarover ze spraken bleek de afgelopen zeven jaar in Irak. De grote vraag blijft of we op dit punt hebben bijgeleerd.

Nu moet de lezer tevens weten dat dezelfde NRC op 20 maart 2003, de dag dat  de agressieoorlog (volgens het internationaal recht) begon, in een redactioneel commentaar zijn lezers het volgende advies voorschotelde:

Nu de oorlog is begonnen, moeten president Bush en premier Blair worden gesteund. Die steun kan niet blijven steken in verbale vrijblijvendheid. Dat betekent dus politieke steun - en als het moet ook militaire.


Mede dankzij Nederlandse militaire steun is er nu sprake van een aanzienlijke toename van misgeboortes in Irak en ook onder de kinderen van Amerikaanse militairen die in Irak hebben gediend.

Militaire steun van Nederland dus, terwijl de NRC het volgende kon weten:

The US Has Been Bombing Iraq Since 1991 Without Stopping--Until Now

A top general told AlterNet that the U.S. military is preparing to end the longest air war in history.

In 1991, the United States unleashed a bombing campaign of staggering proportions against Iraq: 120,000 sorties were launched and 265,000 bombs dropped. From then on, the missions never stopped. 

 
From 1991 to 2003, the U.S. and its allies conducted a low-level air war to enforce no-fly zones over northern and southern Iraq, while attacking Iraq’s air defenses and other targets.  
 
Dit shock and awe-geweld is desastreus geeindigd, zoals algemeen bekend is. 'In February 2003, the U.S. would, again, conduct a blistering “shock and awe” campaign and, by mid-April, Iraq had been subjected to 41,000 sorties and 27,000 bombs dropped. The U.S. air war would continue on as, year after year, U.S. planes attacked targets, killing enemy fighters and civilians alike.'  
Desondanks is de NRC weer  in oorlogsstemming. Toen onlangs het Amerikaanse geweld tegen Syrie vooralsnog niet doorging omdat de regering Obama met beide handen het voorstel van president Poetin aangreep, reageerde de krant verbolgen met
Poetin stunt met opiniestuk in NYT - lees hier duiding bij zijn brief › 10.28  Een nieuwe stunt in de diplomatieke soap rond het Russische wapencontroleplan voor Syrië. Poetin richt zich rechtstreeks tot het Amerikaanse volk in een opiniestuk geschreven in The New York Times. Lees hier duiding bij de brief van Poetin… LEES VERDER

Verarmd uranium wapens om regime change te forceren.
De twee ‘duiders’ van de NRC, onder wie een commerciele zogeheten ‘overtuigexpert’ die CEO’s traint, probeerden de drijfveren van de Russische president in een kwaad daglicht te stellen. Tot nu toe tevergeefs, want het diplomatieke initiatief won het van het geweld, tegen de zin in van de NRC-reactie die net als de rest van de mainstream polderpers voor een 'regime change' in Syrie is, omdat de Assad, zo suggereert Hubert Smeets, verantwoordelijk is voor de ‘gifgasaanval.’  Weer is sprake van wat Eijsvoogel betitelt als een groot gebrek aan wat je politieke, intellectuele of doorleefde oorlogservaring kan noemen: het besef van wat een oorlog eigenlijk behelst en teweegbrengt, hoe onvoorspelbaar oorlogen zijn, hoe gruwelijk het kan misgaan en hoe beperkt de mogelijkheden zijn om met militaire middelen politieke doelen te bereiken.’
Maar omdat de schijn van rechtshandhaving en rechtvaardigheid overeind moet blijven en er bij de NRC een brandende behoefte bestaat om 'goed' te lijken, blijft de krant permanent het regime Assad aanwijzen als het grote kwaad in Syrie, en maakt de krant opnieuw propaganda voor de Amerikaanse militaire steun aan de ‘rebellen’ en de dreiging van het Witte Huis met de inzet van grootscheeps geweld, waar de burgerbevolking opnieuw de grootste slachtoffer van zal blijken te zijn, net als in Vietnam, Irak, Afghanistan en Libie, om slechts enkele voorbeelden te geven.
Kortom, hoewel ‘Nergens in Europa de NAVO zo populair [is] als in Nederland,’ geldt tevens dat ‘Nergens in Europa,’ de mainstream pers zo pro-Amerikaanse is ‘als in Nederland.’  Dat verklaart ook de pro-NAVO propaganda van de polderpers. Laat ik een voorbeeld geven dat dicht bij huis ligt. Maandag 1 maart 2010 schreef ik op deze weblog het volgende:
Afgelopen vrijdag beweerde Juurd Eijsvoogel, correspondent internationale betrekkingen van de NRC, in zijn column:
'Nederland vertrekt, juist nu vrijwel alle NAVO-bondgenoten en partners hun inspanningen nog wat opvoeren. Juist nu Obama de weerstand van zijn eigen achterban getrotseerd heeft en 30.000 man extra stuurt. Juist nu een laatste poging wordt gedaan het tij in de oorlog te keren en de reputatie van de NAVO te redden...
Al dan niet toevallig hekelde Robert Gates, de Amerikaanse minister van Defensie, deze week het antimilitarisme van Europa. De Europese afkeer van militair ingrijpen zou de vrede en veiligheid in de wereld in de weg staan, zei hij zonder Nederland te noemen. De meeste Europese landen zijn volgens Gates doorgeslagen in hun angst voor oorlog en in hun weigering genoeg geld uit te trekken voor hun defensiebegroting.'
De eerste vraag is: wat is genoeg geld? Het Congres en Het Witte Huis trekken bijna de helft van de beschikbare federale begroting uit voor iets dat officieel 'National Security' heet en nog is dat niet voldoende om Irak en Afghanistan te'pacificeren', zoals het geweld tegen de burgerbevolking in Vietnam destijds zo eufemistisch heette. Vietnam is bovendien een illustratie van het feit dat een hoog technologische wereldmacht het militair verloor van een gemotiveerde boerenbevolking. Hier zijn we bij de tweede vraag: op grond waarvan denken Eijsvoogel en andere ideologen dat het Westen de gewelddadige conflicten in Afghanistan en Irak kan winnen? Een imperium en zijn vazallen moeten zich op een bepaald moment realiseren waar de grenzen van hun macht liggen. Doen ze dat niet dan zullen ze daarvoor een hoge prijs moeten betalen, zoals de Romeinen in het jaar 9 ontdekten toen Germaanse stammen drie Romeinse legioenen tot op de laatste man uitroeiden en de Romeinen tot aan de val van het rijk vier eeuwen later het niet meer in hun hoofd haalden de Rijn over te steken. De grenzen van het Westen liggen niet in Uruzgan. De NAVO is officieel niet opgericht om te proberen de Derde Wereld in het gareel te meppen.
De politiek gemotiveerde westerse intelligentsia, opgegroeid met de waan van de dag, en niet ontvankelijke voor historische lessen, is helaas niet in staat in te zien dat het rauwe kolonialisme dat vijf eeuwen geleden begon met de bloedbaden van de zo bewonderde Columbus na de Tweede Wereldoorlog definitief aan zijn einde kwam. Vietnam maakte dit nog eens duidelijk voor stijfkoppige domoren. Door onder andere de adembenemende technologische verniewingen die geen landsgrenzen kennen en de onvoorstelbare bevolkingsexplosie waarbij de wereldbevolking in ruim een eeuw verzesvoudigde, voor het grootste deel in de Derde Wereld, kan het Westen zelfs niet meer met grootscheeps geweld de arme wereld eronder houden. De vraag is wanneer de spreekbuizen van de westerse macht, journalisten als Juurd Eijsvoogel dit gaan beseffen. Of is de invloed van de economische macht die de kranten en tv bezit zo groot dat het de Juurd's in de wereld niet mogelijk maakt om de werkelijkheid te beschrijven?
Juurd, 'het tij in de oorlog te keren'? Wanneer? Hoe? En dan? Collega Eijsvoogel, waarom weiger je te beseffen dat dit niet gaat gebeuren? Laat het me weten. Alleen door uitwisseling van feiten en serieuze gedachten kan een samenleving leren van haar eigen fouten en krijgt de parlementaire democratie inhoud. Nu bedrijf je alleen maar propaganda voor een overleefde ideologie.
Je schrijft: 'De meeste Europese landen zijn volgens Gates doorgeslagen in hun angst voor oorlog en in hun weigering genoeg geld uit te trekken voor hun defensiebegroting.' Dit is de opvatting zoals die verwoord werd in 2003 door neoconservatieven als Robert Kagan in zijn boek Of Paradise and Power. America and Europe in the New World Order, toen de westerse opiniemakers nog dachten dat de illegale inval in Irak een groot succes was. De enige serieuze conclusie die je uit dit soort geschriften kunt trekken is dat uiteindelijk alles aan hybris ten onder gaat.
Na de val van de Muur loopt ook het Amerikaanse rijk ten einde. Zowel de Russen als de Amerikanen hebben zich arm bewapend. Het zich wereldwijd uitstrekkende imperium is te duur geworden. Er is sprake van imperial overstretch, zoals de Britse historicus Paul Kennedy dit fenomeen al meer dan 20 jaar geleden alsvolgt omschreef in The Rise and Fall of the Great Powers'De Verenigde Staten lopen nu het risico van wat ''imperial overstretch'' genoemd zou kunnen worden, een bij geschiedschrijvers van opkomst en verval van grootmachten o zo vertrouwd begrip: anders gezegd, beslissers in Washington moeten het nare maar blijvende feit onder ogen zien, dat het totaal aan Amerikaanse belangen en verplichtingen, verspreid over de hele wereld, tegenwoordig veel te groot is voor het land om ze allemaal tegelijk te kunnen verdedigen.'

17 jaar geleden interviewde ik de Britse historicus Paul Kennedy die mij geduldig uitlegde wat hij bedoelde met zijn waarschuwing dat

the nation overextends itself geographically and strategically: if, even at a less imperial level, it chooses to devote a large proportion of its total income to "protection," leaving less for "productive investment," it is likely to find its economic output slowing down, with dire implications for its long-term capacity to maintain both its citizens' consumption demands and its international position. Already this is happening in the case of the USSR, the United States, and Britain.’
Dit alles schreef ik drie jaar geleden, ik heb hierop nooit een reactie van collega Juurd Eijsvoogel gekregen. Meer over onze mainstream opiniemaker kunt u hier lezen:
Kort samenvattend: Eijsvoogel mag zich dan wel verbazen over een in zijn ogen ‘raadselachtig fenomeen,’ maar als hij even zou nadenken en alleen maar zijn eigen werk zou nalezen, dan zal hij al snel ontdekken dat dankzij de propaganda van de Nederlandse mainstream ‘nergens in Europa de NAVO zo populair [is] als in Nederland.’ Ik overdrijf niet wanneer ik nadrukkelijk stel dat nergens in Europa de mainstream pers zo gezagsgetrouw en onnozel is als in Nederland. Meer daarover later. Juurd Eijsvoogel, nu jij en ik en alle anderen weten dat 'het tij in de oorlog' niet gekeerd kon worden, zoals ik al stelde, is mijn vraag aan jou: hoe komt het toch dat mainstream journalisten zich zo gemakkelijk de spreekbuis laten maken van militaire en geopolitieke belangen van Washington? Laat het me weten.
Obama: 'For nearly seven decades, the United States has been the anchor of global security.'
Het is me een raadsel waarom Juurd Eijsvoogel in z’n stukken zo kritiekloos is over de claims van president Obama. Deze roept van alles en Eijsvoogel gaat daar grotendeels in mee zonder ze in de kern te toetsen. Hij zet alleen wat kanttekeningen dat het campagnetaal is. Zijn kritiekloze stuk ‘Ovatie in VN voor Obama’s vrije woord’ van 26 september doet me afvragen op welke planeet Eijsvoogel en de hoofdredactie van de NRC leven. Dat was meer een hagiografie dan kritische journalistiek. Als lezer kan ik daar niks mee.

Ovatie in VN voor Obama's vrije woord

Juurd Eijsvoogel
artikel artikel | Woensdag 26-09-2012 | Sectie: Buitenland | Pagina: NH_NL01_010 | Juurd Eijsvoogel

Het gebeurt niet vaak bij de VN dat redes zo ademloos worden beluisterd als die van president Obama gisteren. Hij schetste een Amerika dat de wereld niet de rug toekeert ...



 

Hoewel Iran van het Westen geen nucleair wapen mag ontwikkelen beschikken de Amerikanen en de Israeli's over zowel nucleaire wapens, chrmische wapens en biologische wapens. Hier ziet u een Israelische militair een verarmd uranium projectiel naar een Israelische tank vervoeren, waarmee in 2006 ook de Libanese bevolking bestookt werd.

According to Dahr Jamail,
"The U.S. and British militaries used more than 1,700 tons of depleted uranium in Iraq in the 2003 invasion (Jane's Defence News, 4/2/04)-on top of 320 tons used in the 1991 Gulf War (Inter Press Service, 3/25/03). Literally every local person I've ever spoken with in Iraq during my nine months of reporting there knows someone who either suffers from or has died of cancer.

Ghazi reported that in Fallujah, which bore the brunt of two massive U.S. military operations in 2004, as many as 25 percent of newborn infants have serious physical abnormalities. Cancer rates in Babil, an area south of Baghdad, have risen from 500 cases in 2004 to more than 9,000 in 2009. Dr. Jawad al-Ali, the director of the Oncology Center in Basra, told Al Jazeera English (10/12/09) that there were 1,885 cases of cancer in all of 2005; between 1,250 and 1,500 patients visit his center every month now. — 'The New 'Forgotten' War' By Dahr Jamail, 15 March, 2010
http://www.a-w-i-p.com/index.php/2010/03/24/depleted-uranium-a-war-crime-within-a-wa 

http://stanvanhoucke.blogspot.nl/2013/09/de-mainstream-pers-24_21.html
http://zaplog.nl/zaplog/blog/user/stan%20van%20houcke

Geen opmerkingen:

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...